കാത്തിരിപ്പിന്റെ സുഖം ഞാനറിഞ്ഞത്‌
ക്ലാസ്‌ കട്ട്‌ ചെയ്‌ത്‌ അവളെ കാത്തിരിക്കുമ്പോഴായിരുന്നു.
കാത്തിരിപ്പിന്റെ വേദന ഞാനറിഞ്ഞത്‌
അവളെന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയപ്പോളും.
Wednesday, September 24, 2008
കാത്തിരിപ്പിന്റെ വേദനയും സുഖവും
കാത്തിരിപ്പിന്റെ സുഖം ഞാനറിഞ്ഞത്‌
ക്ലാസ്‌ കട്ട്‌ ചെയ്‌ത്‌ അവളെ കാത്തിരിക്കുമ്പോഴായിരുന്നു.
കാത്തിരിപ്പിന്റെ വേദന ഞാനറിഞ്ഞത്‌
അവളെന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയപ്പോളും.
Tuesday, September 23, 2008
ഇനി ഞാന്‍ വരില്ല; ഒരു തവണ കൂടി
മേല്‍പ്പറഞ്ഞ തലവാചകം പക്ഷേ പുലര്‍ന്നില്ല എന്നു പറയുന്നതില്‍ അത്യധികം ദുഃഖമുണ്ട്‌. പുലര്‍ത്താന്‍ അനുവദിച്ചില്ല എന്നു പറയുന്നതാവും കൂടുതല്‍ ഭംഗി. നിഷേധിയുടെ രൂപമായിരുന്നു എനിക്കെന്ന്‌ പലരും പല അവസരങ്ങളില്‍ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. ചിലരത്‌ പത്താം ക്ലാസ്‌ തീരുന്ന വേളയില്‍ ആട്ടോഗ്രാഫില്‍ എഴുതി തന്നു. മറ്റുചിലര്‍ മുഖത്തുനോക്കി പറഞ്ഞു. വീട്ടില്‍ നിന്നു കിട്ടുന്ന മറുപടിക്കു പക്ഷേ ഭാഷയുണ്ടായിരുന്നില്ല...കാലിലും ചന്തിയിലും നീറുന്ന വേദനയല്ലാതെ.
എന്നാലും ഞാന്‍ പറയട്ടെ ഞാനൊരു സാമൂഹിക വിരുദ്ധനോ ദ്രോഹിയോ ആയിരുന്നില്ല. പഠനം പരീക്ഷക്കു തൊട്ടുമുമ്പ്‌ ചെയ്‌തുതീര്‍ക്കാനുള്ളതാണ്‌ എന്നതായിരുന്നു എനിക്കുണ്ടായിരുന്ന മനോഭാവം. ഇക്കാര്യം കൊണ്ടുതന്നെ പലപ്പോഴും പ്രോഗ്രസ്‌ കാര്‍ഡില്‍ ഒപ്പിടുക എന്ന ക്രൂരകൃത്യം പത്തില്‍ വച്ച്‌ എനിക്കു തന്നെ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു. അതി വിദഗ്‌ധമായി തന്നെ ആ ജോലി നിര്‍വഹിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞതില്‍ ഞാന്‍ അഭിമാനപുളകിതനുമായി. കള്ളത്തരം എന്നെങ്കിലുമൊരിക്കല്‍ പുറത്തുവരുമെന്ന വാക്കുകള്‍ ഞാന്‍ വിശ്വാസം പുലര്‍ത്തിയിരുന്നില്ലെങ്കിലും അവിചാരിതമായി ബാഗില്‍ നിന്നു കിട്ടിയ 'അച്ഛനൊപ്പിട്ട' പ്രോഗ്രസ്‌ കാര്‍ഡ്‌ കണ്ട്‌ വീട്ടുകാര്‍ അദ്‌ഭുതപ്പെടുകയും. വിഷണ്ണരാവുകയും ചെയ്‌തു. തുടകളേറ്റു വാങ്ങിയ അടികള്‍ക്ക്‌ വിഘ്‌നങ്ങളില്ലാതിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ അന്നു മുതല്‍ ശ്രദ്ധാലുവായിരുന്നു.
ജയിക്കുമെന്ന്‌ ഉറപ്പില്ലാതിരുന്ന സമയത്താണ്‌ പത്താംതരം പരീക്ഷ എഴുതുന്നത്‌. തീവ്രയത്‌ന പരിശീലനമായിരുന്ന പൊതുപരീക്ഷക്കു മുമ്പ്‌ സ്‌കൂള്‍ അധികൃതര്‍ വച്ചു നീട്ടിയത്‌. ആ സായന്തനക്ലാസ്സുകളില്‍ കിട്ടുന്ന ഉള്ളിവട, പരിപ്പുവട, ബോണ്ട, ചായ തുടങ്ങിയവയിലും പിന്നെ സുന്ദരി പെണ്‍കുട്ടികളിലുമായിരുന്നു ശ്രദ്ധയെങ്കിലും പരീക്ഷാ ഫലം വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഭാഗ്യമുള്ളവനായി. ജയിച്ചതിന്‌ ക്രെഡിറ്റ്‌ പടച്ചതമ്പുരാന്‌ കൊടുത്ത്‌ ഞാനും, വിശ്വാസം വരാതെ വീട്ടുകാരും. മാര്‍ക്ക്‌ കൂടിയതിനാല്‍ സ്‌കൂളില്‍ അഡ്‌മിഷന്‍ തരാനാവില്ലെന്ന്‌ സ്‌കൂളധികൃതര്‍ പറയാന്‍ കൂട്ടാക്കിയില്ലെങ്കിലും അതു മനസ്സിലാക്കാനുള്ള ബുദ്ധി എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു എന്നു ഞാന്‍ പറയട്ടെ.
അങ്ങിനെയാണ്‌ മാസം തോറും 140 രൂപാ വച്ചു കൊടുത്ത്‌ പാരലല്‍ കോളജെന്ന ദുര്‍ഗുണ പരിഹാര പാഠശാലയില്‍ കാലെടുത്തു കുത്തുന്നത്‌. കോളജിന്‌ പേരു നേടിക്കൊടുക്കാന്‍ പ്രയത്‌നിക്കുന്ന പ്രിന്‍സിപ്പലും ചോരത്തിളപ്പുള്ള അധ്യാപകരും കൂടിയായപ്പോള്‍ ഞാനടക്കമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവാദികള്‍ കൂടുതല്‍ ദുരിതത്തിലായി. എങ്കിലും ആഴ്‌ചയില്‍ ഒരു ദിനമെങ്കിലും സിനിമ കാണണമെന്ന ആഗ്രഹത്തെ പൂര്‍ത്തികരിക്കുകയായിരുന്നു അവിടെ രൂപംകൊണ്ട ഞാനടങ്ങിയ ഗ്രൂപ്പിന്റെ പ്രവര്‍ത്തന ശൈലി. അതുകൊണ്ടു തന്നെ കാരണംകൂടാതെ ക്ലാസ്‌ കട്ടുചെയ്യുന്നതിനാല്‍ പേരന്റ്‌സിനെ കൂട്ടിവന്നു ക്ലാസ്സില്‍ കയറിയാല്‍ മതിയെന്ന പ്രഖ്യാപനമാവും അടുത്ത ദിവസം കിട്ടുക. ആദ്യമൊക്കെ വീട്ടില്‍ നിന്ന്‌ ഇക്കാര്യത്തില്‍ നല്ല സഹകരണമായിരുന്നെങ്കിലും പതിയെപ്പതിയെ അത്തച്ചിക്കു(അച്ഛനെ ഞാന്‍ വിളിക്കുന്നത്‌ അങ്ങിനെയാണ്‌) മടുത്തുത്തുടങ്ങി കോളജില്‍ വരവ്‌. രണ്ടുവര്‍ഷത്തെ ഹാജര്‍ പരിശോധിച്ചാല്‍ രണ്ടിലാര്‍ക്കാണ്‌ കൂടുതല്‍ എന്ന കണ്‍ഫ്യൂഷന്‍ വര്‍ധിച്ചു വന്നതോടെയാണ്‌ അപ്രതീക്ഷിതമായി വീട്ടില്‍ നിന്ന്‌ അത്തച്ചിയുടെ പ്രസ്‌താവന. ഇനി വരില്ല; ഒരുതവണകൂടി. വേണമെങ്കില്‍ പഠിക്കുക. കോളജില്‍ പോവുക.
ആ വാക്കു പാലിക്കാന്‍ വേണ്ടി എന്തുത്യാഗവും സഹിക്കാം എന്ന പ്രതിജ്ഞ എടുത്തിട്ടായിരുന്നു പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങള്‍ എന്നെ സമീപിച്ചതും അകന്നതും.
എന്നാല്‍ പ്രതിജ്ഞ നിറവേറ്റാന്‍ എന്നെ അധികൃതര്‍ സമ്മതിച്ചില്ല. കമ്പനികൂടി സിനിമക്കു പോവാനിറങ്ങി ചെന്നുപെട്ടത്‌ വൈസ്‌ പ്രിന്‍സിപ്പളിന്റെ മുമ്പില്‍. കൂടെയുണ്ടായിരുന്നവര്‍ ഓടിരക്ഷപ്പെട്ടെങ്കിലും നിസ്സഹായനായ ഞാന്‍ മുഖം ചുളിച്ച്‌ മനസ്സിലാവാത്ത ഭാവത്തില്‍ നിന്നു.
എന്നാല്‍ പിറ്റേദിവസം രാവിലെ ക്ലാസിലെത്തിയെങ്കിലും 'പ്രിന്‍സി'യെ കാണാനുള്ള ഉത്തരവായിരുന്നു എന്നെ കാത്തിരുന്നത്‌. തലേദിവസം കണ്ട സിനിമക്കു മാപ്പുതരില്ലെന്നും പേരന്റ്‌സിനെ വിളിച്ചുകൊണ്ടുവന്നിട്ട്‌ ക്ലാസ്സില്‍ കയറിയാല്‍ മതിയെന്നുമുള്ള പതിവ്‌ പരിഹാരവാക്കുകള്‍ പൂര്‍ത്തിയാവുന്നതിനു മുമ്പ്‌ ഓഫിസില്‍ നിന്ന്‌ ഇറങ്ങിനടന്നിരുന്നു ഞാന്‍. വിഷണ്ണനായി വീട്ടില്‍ നിന്ന്‌ കിട്ടിയ പരിഹാരവാചകം ഓര്‍ത്തെടുത്ത്‌ കോളജിനു മുമ്പിലെ ചായക്കടയില്‍ വിഷണ്ണനായി ഇരിക്കുമ്പോളാണ്‌ ഇതേ കാരണത്താല്‍ ഇറക്കിവിട്ട ആത്മസുഹൃത്തും സര്‍വോപരി അയല്‍ക്കാരനുമായ സഹപാഠി സമീപസ്ഥനാവുന്നത്‌. ഒരു കമ്പനി കിട്ടിയ സന്തോഷത്തില്‍ സമീപത്തെ തെങ്ങിന്‍തോട്ടത്തില്‍ നാലുമണി വരെ ചെലവഴിച്ച്‌ വീട്ടിലെത്തുമ്പോള്‍ എല്ലാവരും ആകാംക്ഷയോടെ എന്നെ കാത്തിരിക്കുകയാണ്‌. എന്തേ വൈകിയതെന്ന ചോദ്യത്തിന്‌ ക്ലാസുണ്ടായിരു.......എന്റെ വാചകം പൂര്‍ത്തിയാക്കുന്നതിന്‌ മുമ്പ്‌ -ഞാന്‍ കോളജില്‍ വന്നിരുന്നു അവര്‍ എല്ലാം പറഞ്ഞു എന്ന മറുപടിയാണ്‌ അത്തച്ചി തന്നത്‌. ചമ്മല്‍ അടക്കാനാവാതെ ഞാന്‍ റൂമിലേക്ക്‌ കയറി. അത്തച്ചിയുടെ വാക്കുകള്‍ പാലിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ..എന്ന ദുഃഖമായിരുന്നു അപ്പോള്‍.
പിന്‍കുറിപ്പ്‌: അന്നത്തെ സംഭവത്തില്‍ പിന്നെ ഞാന്‍ ക്ലാസ്‌ കട്ട്‌ ചെയ്‌ത്‌ സിനിമക്കു പോയില്ല. എന്തിനധികം എന്റെ തന്നെ വിശ്വാസത്തെ ഞെട്ടിച്ച്‌ പ്ലസ്‌ ടു നല്ലമാര്‍ക്കില്‍ പാസ്സാവുകയും ചെയ്‌തു.
Saturday, September 13, 2008
നാളെ ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ പുതിയ ബന്ധുക്കളെ ലഭിക്കും
1.
ഇന്നെന്റെ വിവാഹമായിരുന്നു.
സുഹൃത്തുക്കള്‍, അധ്യാപകര്‍, ബന്ധുക്കള്‍
നാട്ടുകാര്‍ അങ്ങിനെ ഒരുപാട്‌പേര്‍.
ആഘോഷം കഴിഞ്ഞ്‌ എല്ലാവരും പിരിയുമ്പോള്‍
പാതിരാവായി. ഇന്നുമുതല്‍ ഞങ്ങള്‍ ഒന്നാവുകയാണ്‌.
2.
ഇന്ന്‌ ഞങ്ങളുടെ 25ാം വിവാഹവാര്‍ഷികം.
പഴയ വീടല്ലയിപ്പോള്‍. ആഡംബരം തുളുമ്പുന്ന
വലിയൊരു ബംഗ്ലാവിന്റെ മുറ്റം നിറയെ
അലങ്കാരദീപങ്ങളാണ്‌..ആളുകള്‍, ബഹളം...
പറയാന്‍ മറന്നൂ..ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ രണ്ടുമക്കളാണ്‌.
ഒരാണും ഒരു പെണ്ണും. രണ്ടുപേരും
ഉപരിപഠനാര്‍ഥം സ്റ്റേറ്റ്‌സില്‍.
ഇന്നവര്‍ രാവിലെ വിളിച്ചിരുന്നു.
ആശംസയറിയിക്കാന്‍. അടുത്തില്ലാത്തതിന്റെ
ദുഃഖവും പങ്കുവച്ചു. രാത്രി എല്ലാവരും പോയി.
3.
ഞങ്ങളൊറ്റയ്‌ക്കാണ്‌ കഴിഞ്ഞ അഞ്ചുവര്‍ഷമായി.
ഇന്ന്‌ ഞങ്ങളുടെ മക്കളുടെ വിവാഹമാണ്‌.
അകലെങ്ങളിലിരുന്നവര്‍ ഞങ്ങളുടെ
ആശീര്‍വാദം സ്വീകരിച്ചു. ഒറ്റയ്‌ക്കിരുന്നു ഞങ്ങള്‍
വല്ലാതെ മുഷിയുന്നു ഇപ്പോള്‍.
ഫോണിലും മെയിലിലും മക്കളോടും പേരമക്കളോടും
സംവദിക്കുന്നതാണ്‌ ഇപ്പോള്‍ ആകെയുള്ള രസം.
4.
ഇന്ന്‌ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും ഹോസ്‌പിറ്റല്‍ വരെ പോയി.
മധുരവും ഉപ്പുമൊക്കെ നിയന്ത്രിക്കാനാണ്‌
ഡോക്ടറുടെ നിര്‍ദേശം.
തളര്‍ച്ചയാണ്‌ ശരീരത്തിനെന്ന്‌ പ്രിയതമ ആദ്യമായി
പരാതി പറഞ്ഞിന്ന്‌.
വൈകീട്ട്‌ മൂത്തവനോടും പിന്നീട്‌ ഇളയവളേയും
വിവരമറിയിച്ചു.
5.
ഇന്ന്‌ അതും കഴിഞ്ഞിട്ട്‌ നാലുവര്‍ഷങ്ങള്‍ കൂടി
വിടവാങ്ങി. തനിച്ചായതിനാല്‍ എന്തെങ്കിലും മാര്‍ഗം
നോക്കാനാണിന്ന്‌ മക്കള്‍ അറിയിച്ചത്‌.
6.
ഇന്ന്‌ ഞങ്ങളുടെ 50ാം വിവാഹവാര്‍ഷികം.
ആരുമില്ലായിരുന്നു ആഘോഷങ്ങള്‍ക്ക്‌.
പറയാന്‍ മറന്നു നാളെ ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌
പുതിയ ബന്ധുക്കളെ ലഭിക്കും.
ശുശ്രൂഷിക്കാന്‍ ആയമാര്‍, സമയത്തിന്‌ ആഹാരം,
സമയം പോക്കാന്‍ ഉപാധികള്‍ വേറെ..
മക്കളുടെ ഇഷ്ടത്തിന്‌ എതിരുനില്‍ക്കുന്നത്‌
ഞങ്ങള്‍ക്കു തീരെ ഇഷ്ടമില്ല.
സ്‌നേഹാലയമെന്നാണ്‌ പുതിയ വീടിന്റെ പേര്‌.
കൊണ്ടുപോവാന്‍ ഒന്നുമില്ല, ഓര്‍മകളല്ലാതെ.
എല്ലാവരെയും വിളിക്കണമെന്നുണ്ട്‌.
പക്ഷേ......................
ചിത്രത്തിന്‌ കടപ്പാട്‌: ഗൂഗ്‌ള്‍
Thursday, September 11, 2008
പ്രണയം കനിഞ്ഞ തപസ്‌
തപസ്‌ തുടങ്ങിയത്‌ ഇഷ്ടപ്പെട്ട പെണ്‍കുട്ടിയെ
സ്വന്തമാക്കാനായിരുന്നു.
വര്‍ഷങ്ങള്‍ നീണ്ട തപസ്സിനൊടുവില്‍
സ്വപ്‌നം പൂവണിഞ്ഞു.
ജഡ വലിച്ചെറിഞ്ഞ്‌ അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി
ഞാനവള്‍ക്കൊപ്പം താമസമാക്കി.
തപസ്സെന്നുടെ പച്ചപ്പിനെ കരിച്ചിരുന്നു.എങ്കിലും
ആര്‍ദ്രമായ മനസ്സും ശുഷ്‌കിച്ച ശരീരവുമായി
ഞാന്‍ വീണ്ടും സ്വപ്‌നങ്ങളിലേക്ക്‌്‌
എന്നാല്‍ നാലുചുവരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍
പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്ന അഗ്നിപര്‍വതമായി,
ചുടലയക്ഷിയായി അവളെന്നെ കൊല്ലാതെകൊന്നു.
അധികം വൈകാതെ ഞാന്‍ തിരിച്ചുനടന്നു
സമാധാനം തേടി വീണ്ടുമൊരു തപസ്സിന്‌.
ചിത്രത്തിനു കടപ്പാട്‌: ഗൂഗ്‌ള്‍
Wednesday, September 10, 2008
സോദരി വന്ന വഴി
പിച്ചവയ്‌ക്കുമ്പോള്‍ കൈപ്പിടിച്ചു നടത്താന്‍
മുമ്പില്‍ നിന്നതും കൊഞ്ചലുകള്‍ക്ക്‌
കാതോര്‍ത്തതും പെങ്ങളൂട്ടിയായിരുന്നു.
ആ കൈപ്പിടിച്ചു തന്നെയാണ്‌ ഞാന്‍
പള്ളിക്കൂടത്തിന്റെ വഴിമുറ്റങ്ങള്‍ താണ്ടിയതും.
പരാശ്രയമില്ലാതെ വഴിത്താരകള്‍ മേയാന്‍
തുടങ്ങിയ വേളകളിലാണ്‌ അയലത്തെക്ലാസ്സിലെ
സുന്ദരിക്കോതയില്‍ ഒരുകണ്ണു ഞാന്‍ പറിച്ചുനട്ടത്‌.
പലകോപ്രായങ്ങളും കാട്ടിയൊടുവിലാ പുഞ്ചിരി
സ്വന്തമാക്കുമ്പോള്‍ നെഞ്ചുനിറയെ നക്ഷത്രംപൂത്തു.
വാതോരാതെ കുസൃതിഭാഷണം നടത്തിയവളെ-
ന്നുടെ ആത്മാര്‍ഥ സുഹൃത്തുമായി.എങ്കിലും
ഇഷ്ടമെന്നു മൊഴിയാന്‍ അശക്തന്‍ മാത്രമായി ഞാന്‍.
മൂന്നുവര്‍ഷം അവളുടെ കാലടിപ്പാതകളനുഗമി-
ച്ചൊടുവിലാ സുദിനമാഗതമായി.
ഞാന്‍ മൊഴിഞ്ഞു. നീയെന്‍ പ്രാണേശ്വരി,
പിരിയരുതൊരിക്കലുമെന്നെ നീ.
ഇല്ലയാവില്ല നീയെന്‍ സോദരന്‍മാത്രമെന്ന്‌
ശഠിച്ചവള്‍ അകലുമ്പോള്‍
പുതിയ സോദരി വന്ന വഴിയോര്‍ത്തു
ഞാനന്തിച്ചു നിന്നു പോയി.
Saturday, September 6, 2008
ശത്രു രാജാവിന്റെ കഴുത്തുവെട്ടിയ ജാള്യം
ഒരിടത്തൊരു രാജാവുണ്ടായിരുന്നു.
രാജാവിനൊരു സുന്ദരിയായ മകളും.
ആ രാജകുമാരി എന്റെ ഭാര്യയായിരുന്നു.
ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ സുന്ദരന്മാരും സുന്ദരികളുമായ നൂറുമക്കളും.
അങ്ങനെ ഒരുനാള്‍ ഞങ്ങളുടെ രാജ്യത്തേക്ക്‌
അയല്‍രാജ്യത്തെ രാജാവ്‌ യുദ്ധത്തിനു വന്നു.
ഞാന്‍ പടച്ചട്ടയണിഞ്ഞ്‌ യുദ്ധക്കളത്തിലിറങ്ങി.
വാളെടുത്ത്‌ ശത്രുരാജാവിന്റെ നേര്‍ക്ക്‌ ആഞ്ഞുവീശി. അയ്യോോോോോോോോോോോ
അലര്‍ച്ച കേട്ട്‌ പടയാളികള്‍ പരിഭ്രാന്തരായി.
യുദ്ധക്കളം കിടുങ്ങി..............
പിന്നെ പടയാളികള്‍ ചിതറിയോടുന്ന ശബ്ദം മാത്രം.
ഞാന്‍ ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നു. മുറിയില്‍ നിറയെ
ആളുകള്‍.
അരികില്‍ കിടന്ന ജ്യേഷ്ടന്‍ നെഞ്ചുതിരുമ്മുന്നു.
അമ്മ കുടിക്കാന്‍ വെള്ളം കൊടുക്കുന്നു.
അച്ഛനും പെങ്ങളും എന്നെ തുറിച്ചുനോക്കുന്നു.
വാളുവീശിയ ജാള്യതയില്‍ ഞാന്‍ വീണ്ടും
പുതപ്പിനടിയിലേക്ക്‌ ചൂളിക്കൂടി.
ചിത്രത്തിനു കടപ്പാട്‌ ഗൂഗിള്‍
Subscribe to:
Posts (Atom)